Przekłady Literackie
Nie jest to jeszcze uznany u nas zwyczaj, chociaż niszowo doceniany. Na początku lat 90. szwedzkie narodowe obchody opowiadania historii zaczęły znajdować entuzjastów w kolejnych krajach: Australii, Meksyku, Norwegii, Danii, Finlandii, Estonii i Kanadzie. Obecnie w okolicach przesilenia wiosennego (19-21 marca) w zakątkach całego świata organizowane są specjalne wydarzenia – czasem obchody trwają także w całym następującym tygodniu.
W naszym kraju organizowane jest wspólne czytanie arcydzieł polskiej literatury oraz wspólne pisanie w postaci dyktand. Może i w tej propozycji ktoś znajdzie coś dla siebie. Zasada jest prosta: wystarczy zebrać chętnych słuchaczy w wygodnym miejscu, może to być kuchnia, biblioteka lub park i rozpocząć opowieść. Każdy z nas jakąś ma lub zna kogoś, kto ma do gawędy naturalny talent. Dzieci chętnie słuchają nie tylko profesjonalnych bajarzy, ale także babć, dziadków, cioć i wujków, którzy lubią dzielić się ciekawą historią. W tym dniu oszczędzamy oczy i ćwiczymy sztukę mówienia, słuchania i przeżywania – niczym gromada przyjaciół zasłuchanych przy ognisku.
Celem Światowego Dnia Opowieści jest zebranie jak największej liczby osób opowiadających w tak wielu językach i miejscach, jak to tylko możliwe. Słuchanie lub opowiadanie historii w innym języku to świetny sposób nauki. Tegorocznym tematem przewodnim są „mądrzy głupcy”, wszelkiego rodzaju niedoceniani błaźni, którzy widzą więcej niż inni – ale nie trzeba się do nich ograniczać.
JM