Dlaczego Warto Odwiedzić Rzym (Cz. 7)
Basilica San Giovanni in Laterano –w tłumaczeniu Bazylika Św. Jana na Lateranie to bazylika papieska w Rzymie.
Może wielu z Was tym zaskoczę ale to właśnie ten kościół a nie Bazylika Św. Piotra jest uznawana za największą katolicka świątynię na świecie. Nosi dumny tytuł Arcibasilica Papale del SS.mo Salvatore e dei Santi Giovanni Battista ed Evangelista al Laterano, Madre e Capo di tutte le Chiese della Città e del Mondo, ang. St. John Lateran Archbasilica, St. John Lateran Basilica, St. John Lateran czyli możemy to przetłumaczyć Papieska Arcybazylika Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie, Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta i Świata.
Historia bazyliki związana jest z uznaniem chrześcijaństwa jako pełnoprawnej religii. Wtedy to cesarz Konstantyn podarował Lateran papieżowi. Miał też powstać tu kościół, a samo wzgórze stało się siedzibą papieży na kolejne tysiąc lat. Karol Wielki zatrzymał się tu kiedy przybył do Rzymu w 800 roku, tutaj również odbyło się pięć powszechnych soborów, mieszkało tu ponad 150 papieży a 23 jest pochowanych w bazylice. Legenda mówi, że papież Innocenty III miał ujrzeć we śnie walącą się w gruzy bazylikę laterańska. Naraz w tym śnie pojawił się człowiek, który zatrzymał katastrofę. Jakież było zdziwienie papieża kiedy dzień później ten sam mężczyzna ze snu pojawił się na audiencji prosząc o zatwierdzenie nowego zakonu. A był nim Święty Franciszek z Asyżu. Kres upadku Lateranu to niewola awiniońska papiestwa. Kiedy to namiestnicy Chrystusa wrócili do Rzymu, za swą siedzibę obrali Watykan. O Lateranie głośno też się zrobiło kiedy to w tutejszym pałacu papież podpisał ugodę z Mussolinim , słynne traktaty laterańskie precyzowały status Watykanu i Kościoła we Włoszech. Z bazyliki Konstantyna nie pozostało wiele, trzęsienia ziemi, pożar oraz przebudowy zatarły pierwotny wygląd kościoła. Zachowało się starożytne baptysterium w którym papież miał ochrzcić cesarza. Sam budynek został jednak gruntownie przebudowany w następnych wiekach .
Sama bazylika ma pięć naw i zbudowana została na planie krzyża łacińskiego. Klasycystyczna fasada (zaprojektowana przez Alessandra Galilei) kryje za sobą charakterystyczny dla wczesnochrześcijańskich bazylik narteks (kryty przedsionek). Na piętrze fasady mieści się galeria, z której papież błogosławi pielgrzymów podczas święta Wniebowstąpienia Pańskiego. Pielgrzymi przechodząc przez narteks mijają posąg Konstantyna. Wnętrza są w dużej mierze dziełem Francesco Borrominiego.
W centralnym punkcie kościoła znajduje się ołtarz, przy którym mszę celebrować może tylko papież (ewentualnie wyznaczony przez papieża duchowny). Do czasu II Soboru Watykańskiego był to jedyny na świecie ołtarz, w którego blacie nie umieszczono relikwii męczenników i świętych. Zadowolono się "jedynie" fragmentami stołu, przy którym mszę miał odprawiać św. Piotr. Miało to świadczyć o znaczeniu laterańskiej bazyliki.
Legenda głosi, że w IV wieku matka cesarza święta Helena, przywiozła do Rzymu schody, na których ubiczowano Chrystusa. Papież Sykstus V doprowadził je do kaplicy Sancta Sanctorum , gdzie zgromadził najważniejsze relikwie chrześcijaństwa. Waga tej relikwii jest tak duża, że wierni zobowiązani są do pokonania 28 stopni na kolanach. Po przebyciu tej pokutniczej drogi pielgrzymi trafiają do wspomnianej wcześnie kaplicy. Tutaj poza głowami świętych z pierwszych wieków chrześcijaństwa znajduje się obraz Chrystusa, który miał namalować święty Łukasz i aniołowie.
ML